غوغای پنهان - سفیر نور

هرگاه مرد با ایمان برادر خود را خشمگین ساخت ، میان خود و او جدائى انداخت . [ گویند : حشمه و أحشمه ، چون او را بخشم آورد . و گفته‏اند شرمگین شدن و خشم آوردن را براى او خواست . و آن گاه جدائى اوست ] . [ و اکنون هنگام آن است که گزیده‏هاى سخن امیر مؤمنان علیه السّلام را پایان دهیم ، حالى که خداى سبحان را بر این منّت که نهاد و توفیقى که به ما داد سپاس مى‏گوییم . که آنچه پراکنده بود فراهم کردیم و آنچه دور مى‏نمود نزدیک آوردیم . و چنانکه در آغاز بر عهده نهادیم بر آنیم که برگهاى سفید در پایان هر باب بنهیم تا آنچه از دست شده و به دست آریم در آن برگها بگذاریم . و بود که سخنى پوشیده آشکار شود و از آن پس که دور مینمود به دست آید . و توفیق ما جز با خدا نیست . بر او توکل کردیم و او ما را بسنده و نیکوکار گزار است . و این در رجب سال چهار صد از هجرت است و درود بر سید ما محمد خاتم پیمبران و هدایت کننده به بهترین راه و بر آل پاک و یاران او باد که ستارگان یقین‏اند . ] [نهج البلاغه]

سفیر نور

غوغای پنهان

مرا دریاب ای دستان تو آغاز آزادی

مرا دریاب ای چشمان تو لبریز از شادی

تو آن غوغای پنهانی که من خود آرزو کردم

تو آن ماهی که من در کهکشان ها جستجو کردم

الا ای نور جاویدان و ای آرامش جاری

تو بارانی که بر دلهای پاک و خسته می باری

تو شمع محفل آرایی ، تو پیدایی تو پنهانی

جهان از نورت ای خورشید دوران شد چراغانی

بهاران را به یک لبخند باز آور به باغ ما

که بعد از هجرِ رویت کس نمی گیرد سراغ ما